Mijn moeder is een Peaker, ze is onderdeel van de My Peak Challenge groep. Deze organisatie zet zich, onder leiding van Sam Heughan, in voor allerlei goede doelen. Binnen deze organisatie zijn er weer allerlei groepen ontstaan en zo ook de Walking Peakers.
Door de Corona kon deze groep al 3 maanden geen wandelingen maken. Toen de maatregelen langzaam versoepelden ontstond het idee om weer bij elkaar te komen, maar waar heb je voldoende ruimte om al die vrouwen te ontvangen en afstand te kunnen houden?! Zo kwam mijn moeder op het idee om de bijeenkomst hier op het terrein te organiseren. Ohja en of ik dan ook even een demo wilde geven…
Zo gezegd zo gedaan en zondag 12 juli was het zover. Het weer kon niet beter en om kwart over 10 reden de eerste vrouwen het terrein op. “Mam hoeveel komen er eigenlijk?” Nou… antwoordde mijn moeder: “een stuk op 30!” De groep vrouwen werd alsmaar groter en om kwart voor 11 was het 1 groot kippenhok met geklets en gelach. De tafel buiten was ingericht als koffie/thee tafel en op de statafel stond (verantwoord) lekkers. Toen om 11u iedereen er was nam mijn moeder het woord en vertelde het programma. Eerst een wandeling dan lunchen en als afsluiter een demonstratie van mij over lichaamstaal.
De groep werd in 2en gesplitst en de wandeling begon….Pff wat was het rustig ineens op het terrein. Nu had ik eindelijk even de tijd om een stukje van de bak af te zetten en mij nog even verder voor te bereiden. De dames kwamen na 2 uur weer terug en zochten allemaal een plekje op het grasveld om te gaan lunchen. Ondertussen kon ik mooi Whiskey pakken en alvast laten wennen aan al die vrouwen, waarvan de meeste ook nog eens een fel blauw shirtje aan hadden.
Whiskey stond in de bak, de vrouwen verzamelden zich langs de bakrand. We konden beginnen… met een lichte zenuwkriebel in mijn buik stapte ik de bak in en begon mijn verhaal. Het kippenhok werd stil en 31 paar ogen waren op mij gericht. Best een kicken gevoel eigenlijk want eerder die dag vroeg ik mij oprecht af hoe ik dit in vredesnaam ging doen. Ik begon met het uitleggen over lichaamstaal en dat wij eigenlijk niet heel anders communiceren dan paarden. Door middel van ons lichaam kunnen we de ander goed duidelijk maken wat we bedoelen. Na deze uitleg begon ik over het grondwerk wat ik standaard toepas als ik een “vreemd” paard in handen heb. Na een korte demonstratie vroeg ik vrijwilligers om het ook eens uit te proberen. Er waren er 3 zo stoer om naar voren te komen. Whiskey deed het perfect en liet precies zien wat elke vrouw vertelde met haar lichaam. De een was heel uitnodigend en zat hij bijna bij haar op schoot en de ander liet wel duidelijk een grens zien en bleef hij keurig op afstand.
Na het stukje grondwerk kwam het loswerken, iets wat Whis en ik allebei heel leuk vinden. Hij stond ook meteen “aan” en liet de dames even zien hoe mooi hij wel niet kan bewegen. Loswerken is net zoiets als dansen, je paard en jij komen in een bepaalde flow en op elke beweging van het paard volgt een beweging van de mens. Whis werd hier echter zo heet van dat hij mij lekker aan het uitdagen was, heerlijk vind ik dat want nu kon ik goed laten zien hoe je met je lichaam die flow weer op kunt pakken. Ook nu zocht ik weer een vrijwilliger, maar wel 1 met wat meer durf omdat Whis best imponerend kan zijn in het loswerken. Er was een dappere dame en wow wat deed ze het fantastisch! Ze was helemaal in de flow en het leek alsof ze dit al jaren deed.
Al met al was het een geslaagde dag met 31 enthousiaste vrouwen 🙂
